Hellen 24 februari. Van Kruger naar Kaapstad via de Karoo

Zes dagen Krugerpark was genoeg; op een gegeven moment zie je veel dezelfde dieren (al weer een impala), en wordt de behoefte om de auto uit te kunnen groter. Bergen; wandelen; iets doen. Het plan was aanvankelijk naar Swaziland te gaan, een klein onafhankelijk koninkrijkje vlak onder het Krugerpark, maar we hadden geen toestemming om met onze huurauto naar het buitenland te gaan, dus dat ging niet door. We zijn naar Graskop gegaan, een stadje (groot dorp) in een bergachtig gebied aan de voet van de Blyde River Canyon (Blijde Rivier Kloof). Een veel groenere omgeving; er valt daar in de bergen veel meer regen. In het backpackers questhouse voelden we ons meteen thuis, we hadden twee huisjes om in te slapen en er was een gemeenschappelijke ruimte waar we veel andere mensen hebben ontmoet. Josine heeft weer goede tips gekregen van andere backpackers voor haar reis naar Mozambique. We hebben gewandeld en gezwommen in de Blijde Rivier, we zijn nog naar een geconserveerd goudzoekersdorp (Pilgrims Rest) geweest en Joop en Josine hebben zich nog aan een touw 60 meter de kloof in laten vallen. Ik zal wat foto’s en een filmpje toevoegen. Na Graskop zijn we verder getrokken, eerst langs het vliegveld van Johannesburg om te regelen dat we de auto konden verlengen. Een auto heeft hier toch wel erg veel voordelen, en we zijn dus niet met de trein of bus naar Kaapstad gegaan. We hebben de 1500 km in 5 etappes afgelegd, met tussenstops in Potchefstroom, Kimberley, Karoo National Park, en Worcester. Potchefstroom hebben we nauwelijks gezien alleen overnacht. Kimberley is bekend van de diamanten en we hebben ‘die groot gat’ bezocht. Ergens rond 1870 werd er een raar stuk glas gevonden, en een paar jaar later stroomde tienduizenden gelukzoekers toe, die eerst ieder voor zich werkten, en later een eigen republiek oprichtten, die al snel werd ingelijfd door de Britten, en vervolgens leidde tot oorlog met de Boeren, die ook aanspraak maakten op het gebied. Het graven begon op een heuvel, die na verloop van tijd in een gat veranderde. De mijn is al gesloten in 1914, toen bleek dat er veel grondwater omhoog was gekomen tussen 1914 en 1918 en staat nu als die Groot Gat (The Big Hole) bekend. Diamanten ontstaan in het binnenste van de aarde, en zijn via een vulkaanuitbarsting via een soort slurf naar boven gekomen. Je moet dus steeds dieper graven om nog diamanten de vinden. Op het hoogtepunt werd er met 50.000 man tegelijkertijd gewerkt in de mijn, inmiddels geprivatiseerd. De mijnwerkers hebben bij elkaar ongeveer 2.720 kg diamanten naar boven gehaald. Na de sluiting in 1914 is deze vrijwel direct als museum ingericht door de eigenaar (de Beers), en er is echt veel bewaard gebleven. ‘s Avonds hebben we op onze hotelkamer op de laptop ‘Blood diamond’ gekeken. We waren goed in de stemming. De volgende stop was weer heel anders: Karoo National Park, waar we een huisje hadden met een schitterend uitzicht. Het was overdag superheet, we hebben gezwommen in het zwembad, We hadden een ‘morningdrive’ geboekt van 6 tot 9 maar waren veel te koud gekleed. We hebben 3 uur zitten blauwbekken. Wel weer superveel gezien: struisvogels, gemsbokken, kudu’s, (poep van) dassies, springbokken, klifspringers, en steenbokken. Leuke gids. Iedereen die we ontmoeten is superaardig. Ook nog een bossiestrail gelopen. De diversiteit aan planten is hier net zo groot als aan dieren. Als je bij NL tijdens een wandeling 10 soorten grasjes, 10 struiken, 10 vogels en 10 bomen ziet, zie je hier van alles minstens het 3-voudige. Onze volgende stop was in Worcester, eigenlijk al vlak bij Kaapstad, maar een prachtige omgeving om nog een wandeling te maken en te zwemmen in het plaatselijke riviertje. Niet dat je zomaar in Afrika ergens kunt gaan wandelen. Als er ergens mooie natuur is, zoals de eerder genoemde kloof, een waterval, of zwemgelegenheid, dan is het privé-eigendom, van een hotelketen, of grootgrondbezitter of het is een nationaal park. In alle gevallen moet je toegang betalen en dat betekent dat het alleen voor rijkere mensen is, dus voornamelijk blank. We hebben nog nergens zwarte kindertjes in een rivier zien zwemmen. We hebben nog geen zwarte mensen ontmoet, behalve al het personeel, de gidsen, winkel- en pompbediendes; nergens als deelnemer van een drive of rondleiding of als gast in een guesthouse. De guesthouse eigenaren zijn blank, superaardig, heel open, maar we zijn wel in een gescheiden wereld terechtgekomen. Meer dan we hadden verwacht.