11 februari Hellen

We hebben drie dagen gelogeerd in Olifants camp, een van ongeveer 20 plekken in het Kruger park waar je kunt overnachten, en we zijn nu aangekomen in Lower Sabie, een ander camp waar we ook 3 nachten zullen blijven. We hadden van te voren al geboekt. Je kunt ook net buiten het kamp overnachten en dagtochten maken, dat is iets goedkoper, maar minder spectaculair. Het is einde van de zomer, laagseizoen, het zou moeten regenen, maar het is superdroog.  De laatste druppel viel in december, rivieren staan droog, of bijna droog het gras is dor en geel. Hierdoor kunnen we de dieren goed zien, maar eigenlijk moet het gras hoog staan, en in de kranten en van de gidsen horen we dat de dieren honger hebben, doodgaan, en soms agressief worden, zoals nijlpaarden die noodgedwongen een andere plek moeten zoeken en dan in het territorium van andere nijlpaarden terechtkomen. Reden voor de droogte is vermoedelijk een combinatie van pech, klimaatverandering, en El Nino (eens in de ongeveer 7 jaar is er een weersverandering door de zeestroming).  We hadden het ook al gehoord tijdens ons familiebezoek, van Johan, hij heeft een derde van zijn citrusbomen moeten snoeien en witkalken in de hoop dat ze niet doodgaan en volgend jaar weer kunnen meedoen.

Alle camps in het Krugerpark zijn ongeveer hetzelfde opgezet. Het zijn een soort toeristendorpen met voornamelijk blanke toeristen en zwart personeel. De camps zijn omheind; om half 7 gaat de poort dicht en om 4: 30 uur weer open. In het camp is een benzinepomp, een parkeerplaats, receptie, een groot restaurant, winkeltje, huisjes voor de gasten, en heerlijk luxe, ook vaak een zwembadje. Er is ook kampeergelegenheid, je ziet enkele tentjes, maar dat deed ons gelijk denken aan de kamperen in Georgia en Florida, veel te heet. Zo heet dat Veerle en Josine een keer in het WC gebouwtje met airco zijn gaan slapen. Het meest zie je Toyota’s 4x4 met een tent op het dak en soms een auto met caravan.

De omheining helpt tegen leeuwen, bizons, nijlpaarden, enzovoort, maar niet tegen apen!!! Ons keukentje in Olifants was buiten, en terwijl wij sliepen in ons airconditioned huisje hebben ze al onze boodschappen meegenomen en opgegeten: kaas, brood, krackers, yoghurt, fruit, chips, noten, etc. De hele koelkast leeg, alleen het bier en wijn hadden we nog. Proost. We waren er niet op bedacht, en niet voor gewaarschuwd. Ik dacht dat het hek voor de koelkast bedoeld was tegen drankdiefstal, maar drank was juist het minste probleem. De bavianen (in het Afrikaans Bobbejanen) springen over het hek, duwen de koelkast scheef zodat de deur open kan en dan is het feest, dan komen ook de kleinere apen erbij (Vervet monkeys) en toen we gingen kijken waar dat lawaai vandaan kwam, was alles op. Het was toen nog wel grappig, ’s nachts waren we de apen te slim af door de koelkast tegen het hek te plakken met Ducktape, maar toen we even gingen zwemmen wisten we niet dat ze ook overdag toe zouden slaan, en was weer alles weg.

Vandaag waren we op een picknickplaats en daar was een baviaan zo brutaal dat we voor de derde keer ons eten verloren hebben. Ik was boterhammetjes aan het smeren, met kaas en komkommer en Joop zou goed opletten, het was zijn eer te na om zich nog een keer door een stel apen te laten beroven, maar het gaat zo snel, en die aap was zo brutaal, die liet zich niet wegsturen totdat hij alles mee had. Het was eng, nu snappen we waarom mensen bang zijn voor bavianen. Ze terroriseren die plekken echt, en je kunt het niet winnen. We hebben opnieuw brood gekocht en in de auto opgegeten en dat bleken meer mensen te doen. Het beleid is om absoluut niets te voeren, ook geen vogels, alles achter slot en grendel te houden. Daarin hebben wij dus hopeloos gefaald.  

In het nieuwe camp, waar we net zijn aangekomen zou het probleem nog groter zijn, maar gelukkig staat hier de koelkast op onze kamer, en als we de ramen en deuren goed dicht houden, moet het lukken. Het was sowieso een beetje een sofdag. Naast dat gedoe met die apen, blijken in Lower Sabie de wandelingen volgeboekt te zijn voor de komende dagen (dat was in Olifants ook al zo). Er zijn nog wel drives, maar dan zit je de hele tijd in een auto en dat is echt minder. Verder is Joop zijn contactlens verloren in het zwembad.    

Maar goed, tegenslag hoort erbij, daar kunnen we wel tegen. Het is half 7, Joop en Josine liggen naast me en zijn in slaap gevallen. Ik ga ze wakker maken, dan gaan we eten (over het lekkere eten later meer) en om 8 uur gaan we mee met een nachtdrive. We raken niet uitgekeken op de natuur hier. Over dieren, en vooral vogels (Joop) de volgende keer ook meer.