Joop 29 april Botswana revisited.

29 april 2016 - Kasane, Botswana

We zijn nu al weer in Zambia, maar ik kan het niet laten om nog één laatste terugblik te wijden aan Botswana, anders vergeten we alles weer. Deze blog gaat, zoals dat past bij Botswana, nog 1 keer over mooie dieren en wildparken. We hebben in het laatste stukje Chobe Nationaal Park nog weer zoveel dieren en van zo dichtbij gezien dat het aanvoelde als toetje op de slagroom.

De weg door het park was een uitputtingsslag van 120 km op mulle zandwegen. Constant in de 4-wheeldrive, heuveltjes op in 2e versnelling en tempo houden, opletten op de ellendige acaciabomen die alle lak van de auto schrapen, ofwel onze tent bovenop, maar vooral….. hotsebotseklotse schuddende en trillende auto op de onregelmatige ondergrond. We zijn al blij als we gemiddeld 20 km/uur kunnen rijden. De laatste 25 km was een race tegen de klok, of liever gezegd de zon. We rijden liever niet ’s nachts en dit scheelde weinig. Je hebt geen idee hoe hard de zon hier naar beneden scheurt in zijn verticale afdaling. De afwas raakt ondanks het langzame rijden verdeeld over de gehele auto, rugzakken worden zelfstandig opererende eenheden en we maken onze eigen karnemelk in de koelkast. Op dat moment is Botswana omgedoopt in Hotsebotswana. Een eretitel die we niet licht meer zullen vergeten!

De ontberingen brachten ons naar Chobe riverfront, waar het park grenst aan de Chobe rivier, vlak voor Kasane. En Kasane is weer de laatste stad in Noord-Oost Botswana voordat je bij het vierlandenpunt komt rond de Victoria watervallen. Chobe riverfront was de plek waar olifanten, kudu’s, impala’s, buffels, giraffen in de dun beboste vlaktes leven dichtbij het water. En allemaal “even” naar de rivier lopen om te drinken en te spelen. We zagen een kudde van wel 50 buffels, herkauwend onder de bomen, hordes impala’s, neushoornvogels en natuurlijk massa’s olifanten.

Iets over olifanten. We hebben een tocht op een rivierboot gemaakt langs deze “river front” en zagen o.a. een clubje olifanten aan de waterkant. Een paar waren zich helemaal vol aan het smeren met modder. Dat schijnt goed te helpen tegen “ticks”, teken in goed Nederlands. Een paar jong volwassenen waren in het diepere deel aan het dollen. Soms verdween er een langdurig onder water. Ze kunnen verrassend goed zwemmen. Steken soms de rivier over, soms naar ondiep delen in het water om daar waterplanten te gaan eten. Prachtige, trotse en sterke beesten. Maar……er zijn volgens mij teveel olifanten. Alleen al in Chobe nationaal park zijn er nu 120.000. Ze vreten hele bossen kaal. Ze houden erg van de Mopane boom. We hebben echter heel vlaktes gezien waar de bomen niet groter zijn dan 2 meter omdat ze afgegraasd worden door olifanten. De populatie olifanten groeit met 5% per jaar en ze hebben geen natuurlijke vijand. In Botswana is recent een jachtverbod ingesteld, dus wordt er ook niet meer selectief afgeschoten. Botswana heeft geen enkel hek om hun parken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Kruger park. Volgens de eigenaar en safari-leider van de lodge waar we kampeerden in Kasane is de nieuwste oplossing om de grenzen te openen met Zimbabwe, Angola en Namibie. Dan kunnen de olifanten zich natuurlijkerwijze verspreiden. Hij was zelf erg cynisch over deze oplossing en zag liever weer een jachtvergunningsysteem, ook voor zijn eigen business. Mijn indruk was vooral een massaal spoor van vernieling van alle mooie grotere bomen als er veel olifanten zijn. De eerste keer dat we dat zagen in midden Botswana dachten Hellen en ik dat er brand was geweest of een lokale heftige aardbeving.

Chobe Rivier heeft ons ook prachtige vogels laten zien: de grote zwarte reiger, de Tikkop, de machtige visarend, plevieren en de roodkopzwaluw. De bloedstollende zonsondergang boven de Chobe rivier, waar de eerste kikkers al beginnen te kwaken en de bloedrode zon wegzakte achter de solitaire boom in het riet. Ach, dat mooie Afrika. Hellen probeert nog een filmpje van de olifanten te uploaden.

Volgende blogs gaan niet meer over dieren en safari. In Zimbabwe en Zambia gaan we (proberen) meer de andere kanten van Zuidelijk Afrika te verkennen.

4 Reacties

  1. Matthijs:
    1 mei 2016
    Hee Pap en Mam,
    weer een heerlijke blog van jullie. Geweldige verhalen. Lekker hobbbelen door afrika. Ik hoop dat Zambia meer zoefzoef is dan. Misschien moeten ze de grenzen met heel europa openen, lijkt me best leuk, meer olifanten in europa. We bellen als jullie een verdwaald wifipunt vinden... Liefs, Mat
  2. Petra:
    1 mei 2016
    Leuk om te lezen allemaal: Chobe vonden we ook erg leuk, vooral zwemmende olifanten bij zonsondergang! Zimbabwe, gaaf! Is alweer bijna 10 jaar geleden dat ik er was en voelde toen toch als thuiskomen voor mij! Maar ook erg confronterend om de achteruitgang te zien sinds 1995 toen ik woonde. Veel plezier nog. Groetjes Petra
  3. Hellen:
    3 mei 2016
    Fijn al die reacties.
  4. Mireille:
    9 mei 2016
    Corrugated roads :-) en rode stof die overal komt. Er is een tijd dater er wel eens aan 'culling' gedaan werd omdat de enorme olifanten populaties de natuur zo vernielde. Wildlife nature conservation. Maar mocht niet meer op gegeven moment ivm vele poaching. Chobe vond ik ook geweldig! Groetjes